Ζούμε σε έναν πολύπλοκο κόσμο και τα συμφέροντα που διακυβεύονται είναι πολλά. Εδώ έρχεται να επανακαθοριστεί και ο δικός μας ρόλος στην παγκόσμια πολιτική σκηνή και τάξη πραγμάτων.
Η συμμετοχή μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, μας έχει δείξει ότι οι συνέργειες και οι συνεργασίες, μπορούν να αποτελέσουν βάση για ειρήνη, σταθερότητα και ευημερία. Μαζί, προσπαθούμε για μια Ένωση πιο αποτελεσματική και πιο αλληλέγγυα.
Αυτή την Ευρώπη θέλουμε, μια ένωση κρατών μελών που νοιάζεται και στηρίζει εξίσου όλους όσοι την απαρτίζουν. Το σύνθημα «Ευρώπη είναι η οικογένειά μας» πρέπει να μετουσιωθεί σε πράξη.
Για αυτόν ακριβώς τον λόγο επιθυμούμε όπως είχε την ευκαιρία να σημειώσει ενώπιον του Ευρωκοινοβουλίου ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, την ενεργότερη εμπλοκή της ΕΕ στο Κυπριακό. Ένα άλυτο ευρωπαϊκό ζήτημα εισβολής και κατοχής.
Δεν είναι όλα καλά και ρόδινα. Πολλές φορές αισθανόμαστε ότι παλεύουμε μόνοι μας και όχι άδικα. Υπάρχουν συμφέροντα και άλλωστε πάντοτε υπήρχαν. Ωστόσο, η ιστορία της ενοποίησης της Ευρώπης δεν είναι μια ιστορία άρνησης του εθνικού κράτους, του εθνικού συμφέροντος και του εθνικού πατριωτισμού. Είναι αντίθετα, η εμπνευσμένη προώθηση του εθνικού συμφέροντος των κρατών μελών μέσα από τη δημιουργία μιας ισχυρής Ένωσης.
Τώρα είναι η ώρα που Ευρώπη οφείλει να επαναπροσδιορίσει τη σχέση που θέλει να έχει με την Τουρκία. Μία χώρα που δεν σέβεται κανένα δίκαιο, κανόνα ή απόφαση, παρά μόνο παίρνει και πράττει όπως της συμφέρει. Ναι, η Κύπρος ως κράτος μέλος της ΕΕ, επιδιώκει την πιο ενεργή εμπλοκή και δράση της Ένωσης στις διαπραγματεύσεις. Μέχρι στιγμής, δεν έχει επιτευχθεί. Τουλάχιστον, όχι στο βαθμό που θα θέλαμε.
Η Τουρκία από την άλλη, θέλει πάση θυσία να κρατά την ΕΕ μακριά από το τραπέζι των συνομιλιών για να μπορεί ουσιαστικά να επιβάλλει τις θέσεις της χρησιμοποιώντας την ισχύ της. Προσωπικά, ως Ευρωβουλευτής, από το βήμα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου έχω πει αρκετές φορές, φτάνει πια να δίνονται δεύτερες ευκαιρίες στην Τουρκία, αφού δεν γίνονται θετικές κινήσεις από την Άγκυρα στο Κυπριακό και όχι μόνο. Οι κυρώσεις ποτέ δεν ήταν αυτοσκοπός όταν έχεις όμως καρότο και μαστίγιο κάποτε θα πρέπει να χρησιμοποιήσεις και το μαστίγιο.
Θέλω να τονίσω για άλλη μια φορά, ότι το Κυπριακό δεν είναι ζήτημα δικοινοτικών διαφορών. Πρόκειται για ζήτημα εισβολής και συνεχιζόμενης κατοχής των εδαφών μας και αυτό δεν πρέπει να το αγνοούμε και να αποδεχόμαστε έμμεσα την υφιστάμενη απαράδεκτη κατάσταση, επιδεικνύοντας στάση ανοχής, αλλά και αδιαφορίας. Πρόκειται επίσης, για καταπάτηση του Κοινοτικού Κεκτημένου, καθώς και για κατάργηση των ψηφισμάτων του Συμβουλίου Ασφαλείας του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών.
Εδώ και μισό αιώνα αναλωνόμαστε σε έναν ατέρμονο πολιτικό αγώνα, που δυστυχώς μέχρι τώρα μόνο σε αδιέξοδα μας οδήγησε. Επιβάλλεται Λευκωσία και Αθήνα να συσπειρωθούμε παρουσιάζοντας το πραγματικό πρόσωπο της Τουρκίας με σκοπό να πείσουμε τους Ευρωπαίους εταίρους μας να στρατευτούν μαζί μας και να αφήσουν τις φραστικές καταδίκες που δεν επιφέρουν κανένα απολύτως αποτέλεσμα.
Σκοπός είναι να πείθουμε και αυτό επιτυγχάνεται μόνο με σκληρή δουλειά μέσω της οποίας αποδεικνύεις ότι είσαι αξιόπιστος. Και για να είσαι αξιόπιστος πρέπει να είσαι εμπλεκόμενος σε πολλά θέματα και τομείς. Γι’ αυτό άλλωστε, είμαι μέλος τριών επιτροπών και αναπληρωτής σε άλλες τρεις επιτροπές και προσπαθώ να είμαι παρών παντού και να συμμετέχω ενεργά στις συζητήσεις. Μια εμπλοκή που μου απέφερε τον τιμητικό τίτλο μετά από σχετική ψηφοφορία του Ευρωβουλευτή της χρονιάς σε θέματα υγείας.
Πιστεύω ότι αργά ή γρήγορα η Ευρώπη κινείται προς τη σωστή κατεύθυνση. Συνήθως αργά, όμως το κάνει. Ξέρετε ότι δεν μου αρέσει να κρύβομαι πίσω από το δάκτυλό μου ωραιοποιώντας τα πράγματα. Η πανδημία για παράδειγμα, άνοιξε ξανά τις πληγές της ΕΕ.
Προβλήματα σίγουρα υπήρξαν, χάθηκε πολύτιμος χρόνος και κατά συνέπεια ανθρώπινες ζωές. Όταν οι Ιταλοί αισθάνονταν ότι είχαν μείνει μόνοι τους στην Ευρώπη, κατά την πρώιμη φάση της πανδημίας, η εμπιστοσύνη στο ευρωπαϊκό εγχείρημα συρρικνώθηκε. Ήταν όμως κάτι πρωτόγνωρο, κάτι που μούδιασε όχι μόνο την Ευρώπη αλλά ολόκληρο τον πλανήτη. Παρόλα αυτά κάποιοι επωφελήθηκαν του αρχικού μουδιάσματος της Ένωσης.
Θα ξεχωρίσω τις αντιδράσεις και κατηγορίες σε δύο στρατόπεδα. Στο ένα ήταν εκείνοι που αγαπούν το ευρωπαϊκό οικοδόμημα και νοιάζονται για το μέλλον της Ευρώπης και στο άλλο βρίσκονταν οι αντιευρωπαϊστές που βρήκαν ακόμη μία ευκαιρία να κτυπήσουν αυτό στο οποίο έτσι και αλλιώς δεν πίστεψαν ποτέ. Αυτοί που πάντα στέκονται απέναντι σε κάθε ενοποιητική τάση που θα ισχυροποιεί ακόμη περισσότερο την Ευρώπη.
Θα πρέπει όμως τώρα που έχουμε ξεπεράσει τον κίνδυνο, να δούμε όλοι ψύχραιμα και μακριά από σκοπιμότητες την αλήθεια, χωρίς να ξεχνάμε τα όσα έχει καταφέρει η ΕΕ ώστε να καταστεί μια παγκόσμια υπολογίσιμη δύναμη.
Νιώθω την ανάγκη να υπενθυμίσω, ότι η ανάπτυξη εμβολίων είναι μια πολύπλοκη και χρονοβόρα διαδικασία που διαρκεί συνήθως δέκα χρόνια. Η ΕΕ χρηματοδότησε την όλη προσπάθεια των εταιρειών με δισεκατομμύρια ευρώ και ένα χρόνο μετά, είχε στη διάθεσή της ήδη τρία εμβόλια. Αυτό από μόνο του, αποτελούσε αν μη τι άλλο τεράστια επιτυχία για την ανθρωπότητα στο σύνολό της.
Σήμερα, η ΕΕ παραμένει ένα από τα λίγα μέρη στον κόσμο που συνθέτουν αρμονικά την οικονομία της αγοράς με την κοινωνική προστασία και την ευθύνη για τον πλανήτη, την ασφάλεια του κράτους δικαίου με τις δημοκρατικές ελευθερίες και τα ανθρώπινα δικαιώματα, το εθνικό με το κοινό ευρωπαϊκό συμφέρον.
Η Ευρώπη των 27 δεν είναι τέλεια. Σίγουρα όχι. Κανείς όμως δεν πρέπει να ξεχνά τα όσα έχει καταφέρει. Καμία χώρα από μόνη της και καμία άλλη συνεργασία, δεν έχει καταφέρει όσα η Ευρωπαϊκή Ένωση. Στον τομέα της ειρήνης και της ασφάλειας, της ενιαίας αγοράς, στα πρότυπα υψηλής ποιότητας για τα τρόφιμα και το περιβάλλον, στα οφέλη για τους καταναλωτές και στα ανθρώπινα δικαιώματα. Όλα αυτά χάρη στη Δημοκρατία, χάρη στις πανανθρώπινες αρχές και αξίες της και τον ειλικρινή διάλογο.
Αυτόν τον ειλικρινή διάλογο οφείλουμε να συνεχίσουμε, ώστε να παραμένουμε ένα φωτεινό παράδειγμα σε έναν κόσμο γεμάτο ατέλειες.