Έχουν λεχθεί πάρα πολλά για την πορεία και το μέλλον της Ευρώπης. Ο κόσμος μας αλλάζει εξαιρετικά γρήγορα και η Κύπρος θα πρέπει να είναι εξ αυτών που θα συντελούν στις ραγδαίες αλλαγές που βιώνουμε και όχι να τρέχει για να τις προλαβαίνει. Γι’ αυτό, ο σχεδιασμός ενός νέου εθνικού αναπτυξιακού σχεδιασμού και η αναγωγή της Κύπρου σε κράτος – πρότυπο είναι απαραίτητη.
Η παιδεία αποτελεί έναν από τους κυριότερους παράγοντες ανάπτυξης, ευημερίας και προόδου ενός κράτους σε όλα τα επίπεδα και αναμφίβολα η παιδεία αποτελεί τη ραχοκοκαλιά ενός κράτους. Επομένως, είναι εξαιρετικά σημαντικό να κατανοούμε, ότι η εκπαίδευση, είναι ένας τομέας στον οποίο διαχρονικά η πολιτεία θα πρέπει να στέκεται αρωγός σε κάθε προσπάθεια καινοτομίας ή εξέλιξης. Μόνο με μια ισχυρή και δομημένη σε σωστό πλαίσιο δημόσια εκπαίδευση, μπορούμε να ελπίζουμε για ένα ακόμη πιο σύγχρονο και δημιουργικό κράτος. Συνεπώς, καλούμαστε να θέσουμε τις βάσεις ενός νέου πλαισίου εκπαίδευσης.
Ως μέλος της Επιτροπής Πολιτισμού και Παιδείας παρακολουθώ στενά εδώ και τέσσερα χρόνια τις εξελίξεις που αφορούν την εκπαίδευση, ώστε να διεκδικήσουμε προγράμματα ή κονδύλια και να υιοθετήσουμε καινοτόμες πρακτικές και τρόπους διδασκαλίας, οι οποίες εφαρμόστηκαν με απόλυτη επιτυχία στην ΕΕ.
Παρακολουθώντας πρακτικές χωρών όπως της Φιλανδίας, της Σουηδίας, της Γερμανίας αλλά και τρίτων χωρών, έχω συνειδητοποιήσει κάποια βασικά πράγματα τα οποία και με βοήθησαν στην Έκθεση για το Ευρωπαϊκό Έτος Δεξιοτήτων. Στις διαδικτυακές πλατφόρμες αναζήτησης μπορείς να βρεις τα πάντα. Η παγκόσμια αγορά προσλαμβάνει για εκείνα που μπορούμε να κάνουμε με αυτά που ξέρουμε. Αυτός είναι και ο λόγος που δώσαμε τόση έμφαση στις δεξιότητες.
Δεν είναι δυνατόν να βλέπεις παιδάκια να έχουν στους ώμους τους τσάντες με τόσα βιβλία που να ζυγίζουν περισσότερο από ότι τα ίδια. Επαναλαμβάνω, το διαδίκτυο γνωρίζει τα πάντα. Με ένα κλικ. Όλοι μιλούν για αναβάθμιση, για ηλεκτρονική διακυβέρνηση, για περιβαλλοντική συνείδηση, για προσπάθεια μείωσης της αποψίλωσης των δασών. Ας το κάνουμε πράξη.
Είναι αδύνατο να μπορούν και δεν χρειάζεται να αποστηθίζουν τόσες πληροφορίες οι μαθητές μας. Κατανοώντας όλα αυτά, πρέπει να μειώσουμε τις εξετάσεις και τα διαγωνίσματα. Το εξεταστικό κεντρικό σύστημα στο όνομα της δήθεν αντικειμενικής αξιολόγησης των μαθητών είναι ξεπερασμένο και πρέπει να μετατραπεί σε προσφορά μάθησης.
Τι πρέπει να γίνει; Πέραν της ανάπτυξης δεξιοτήτων και χρήσης της τεχνολογίας που είναι απολύτως απαραίτητα συστατικά για τον εφοδιασμό των νέων, μπορούμε κι άλλα. Να αρχίσουμε να μαθαίνουμε τα παιδιά να σκέφτονται με στρατηγική, να έχουν περιέργεια, να ξέρουν να επικοινωνούν, να μάθουν να λειτουργούν με ομαδικό πνεύμα, να έχουν αποφασιστικότητα, να είναι ελαστικοί και προσαρμοστικοί, να αναπτύξουν συναισθηματική νοημοσύνη, να έχουν κουράγιο και να μη διστάζουν να ηγούνται. Να τους κάνουμε να συνειδητοποιούν τι σημαίνει στην πραγματικότητα να εργάζεται κανείς, να φροντίζει ένα νοικοκυριό, να συμπεριφέρεται με σεβασμό και εκτίμηση σε πράγματα όπως είναι η διαχείριση του χρήματος, ο θεσμός της οικογένειας, η αντιμετώπιση των γηραιότερων ανθρώπων, αλλά και των ξένων.
Πρέπει να έχουμε υπόψη, ότι εκείνοι που δεν μπορούν να αλλάξουν τα μυαλά τους, δεν μπορούν να αλλάξουν τίποτα.