Είναι γνωστό ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση επενδύει μεγάλα κονδύλια στην Υγεία με σκοπό την ευημερία των πολιτών της. Κάτι που συχνά όμως ξεχνούσαμε, είναι ότι και η ψυχική υγεία αποτελεί αναπόσπαστο μέρος του τομέα της Υγείας. Άλλωστε, δεν μπορεί ένας άνθρωπος να θεωρείται υγιής αν απλά δεν πάσχει από σωματικό νόσημα αλλά για παράδειγμα έχει μια αγχώδη διαταραχή. Με απλά λόγια, χωρίς ψυχική υγεία, δεν υπάρχει υγεία.
Είναι ένα θέμα ταμπού το οποίο για χρόνια ήταν στο περιθώριο. Οφείλουμε να αφήσουμε τις προκαταλήψεις και να ξεκινήσουμε τον δημόσιο διάλογο. Στο πλαίσιο αυτής της προσπάθειας, πραγματοποιήθηκε εκδήλωση υπό την αιγίδα μου στην παρουσία της Προέδρου της Βουλής, ανοίγοντας πρώτοι τον διάλογο με σκοπό να συζητήσουμε και κυρίως να ακούσουμε τους ειδικούς στο θέμα. Υπήρξε ανταλλαγή απόψεων και εισηγήσεων για υιοθέτηση των καλύτερων δυνατών πρακτικών προς αντιμετώπιση του φαινομένου.
Η ψυχική υγεία, δεν αφορά απλά την απουσία νόσου, αλλά τη δυνατότητα να είναι κανείς λειτουργικός και να λαμβάνει ικανοποίηση από την καθημερινότητα της ζωής. Από την εργασία, από την οικογένεια, από τους φίλους, από τον ελεύθερο χρόνο.
Τα τελευταία χρόνια η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει ασχοληθεί εις βάθος με το θέμα και δυστυχώς οι έρευνες δείχνουν ότι υπάρχει σοβαρότατο ζήτημα. Ανησυχίες, άγχος, έλλειψη ψυχικής ικανοποίησης και αισθήματα κατάθλιψης επηρεάζουν έναν στους πέντε Ευρωπαίους και σχεδόν έναν στους δύο νέους.
Τα αισθήματα αυτά αρχίζουν να εντοπίζονται από την εφηβεία. Έχοντας και εγώ παιδί στην εφηβεία, προβληματίζομαι και ενημερώνομαι από τους ειδικούς, τι κάνει τόσους ανθρώπους και κυρίως νέους να αισθάνονται όλα όσα προανέφερα. Κατέληξα ότι ο λόγος είναι κυρίως λόγω της απουσίας ενσυναίσθησης των γονιών προς τα παιδιά τους. Η καταπίεση των γονιών σε μια κρίσιμη μεταβατικά ηλικία των παιδιών τους.
Συχνά ρωτάμε τα παιδιά μας τι θέλουν να γίνουν όταν μεγαλώσουν, εάν έκαναν τα μαθήματά τους, πότε βγαίνουν οι βαθμοί, τι βαθμούς πήραν. Ξεχνάμε να τα ρωτάμε κάτι πολύ πιο βασικό. Πως νιώθουν. Εάν θέλουν να συζητήσουμε κάτι που τα απασχολεί ή εάν έχουμε κάνει κάτι εμείς που τα έχει ενοχλήσει ή στεναχωρήσει.
Έχω συμπεράνει ότι τα προβλήματα και οι συνέπειες της απουσίας ψυχικής υγείας εντοπίζονται ακριβώς γιατί δεν είμαστε εκπαιδευμένοι στο συναίσθημα. Η ψυχική υγεία είναι άμεσα συνυφασμένη με την ερώτηση πως νιώθεις. Και δυστυχώς, αυτή είναι μία ερώτηση που δεν διατυπώνουμε συχνά.
Οι σύγχρονοι ρυθμοί ζωής και η αγωνία μόνο για το αποτέλεσμα, δημιουργούν προβληματικές σχέσεις ανάμεσα σε παιδιά και γονείς, μαθητές και εκπαιδευτικούς, εργαζόμενους και εργοδότες. Μιλώντας με νέους εργαζόμενους, συνειδητοποίησα ότι οι νέοι ήθελαν, είχαν την ανάγκη, να ερωτηθούν έστω μία φορά από τον εργοδότη τους πως αισθάνονται.
Όλα αυτά με έχουν προβληματίσει προσωπικά αλλά και την Ευρωπαϊκή Ένωση συνολικά. Μόλις τον Ιούνιο του τρέχοντος έτους, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή εξέδωσε στρατηγική για μια ολοκληρωμένη πλέον προσέγγιση της ψυχικής υγείας.
Η νέα προσέγγιση αναγνωρίζει ότι η ψυχική υγεία δεν περιορίζεται μόνο στον τομέας της υγείας, αλλά αφορά σε μεγάλο βαθμό την εκπαίδευση, την απασχόληση, την έρευνα, το περιβάλλον και το κλίμα.
Μια ολοκληρωμένη και πολυσυμμετοχική προσέγγιση της ψυχικής υγείας, με σκοπό την πρόληψη. Αυτό έχουμε ανάγκη. Όλοι μας.
Ας το κάνουμε.